Νάντια Κομανέτσι… Μια τέλεια πιτσιρίκα

Πολλοί πιστεύουν στα θαύματα. Αλλοι επενδύουν στα νιάτα και το ταλέντο, με την δικαίωση να έρχεται ύστερα από σκληρή δουλειά. Τι γίνεται όμως όταν έχουμε συνδυασμό και των δύο; Μόνο δύο λέξεις μπορούν να δώσουν την απάντηση. Νάντια Κομανέτσι. Η αθλήτρια από την Ρουμανία, που κατάφερε το ακατόρθωτο. Και μάλιστα σε μικρή ηλικία. Εγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης σε ηλικία 13 ετών (1975) και ένα χρόνο μετά έκανε την τέλεια εμφάνιση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ.

Με αφορμή την συμπλήρωση 36χρόνων από το πρώτο θαύμα της κορυφαίας αθλητικής προσωπικότητας στην ιστορία της Ρουμανίας, το exedra.gr παρουσίασε βήμα-βήμα την πορεία της Κομανέτσι. Από τα πέντε της χρόνια, όταν ξεκίνησε την ενόργανη, την… βροχή δεκαριών στο Μόντρεαλ, που την έκανε θρύλο στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, μέχρι και τις δυσκολίες την δεκαετία του ’80 λόγω του καθεστώτος Τσαουσέσκου.

Ελαμψε από την αρχή

Η πρώτη επαφή με την ενόργανη ήρθε σε ηλικία μόλις πέντε χρονών. Οι γονείς της την έστειλαν σε έναν σύλλογο με την ονομασία «Φλόγα» και εκεί την είδε για πρώτη φορά ο Μπέλα Κάρολι. Ο Κάρολι κατάλαβε αμέσως ότι είχε ένα ακατέργαστο διαμάντι στα χέρια του και κάπως έτσι ξεκίνησε η ευχάριστη περιπέτεια της Κομανέτσι. Το 1969, η 7χρονη Νάντια συμμετείχε στο ρουμανικό πρωτάθλημα, όπου κατέλαβε την 13η θέση στο σύνθετο και πήρε ένα πολύ καλό μάθημα για την συνέχεια. Την επόμενη χρονιά κατάφερε να ανακηρυχθεί πρωταθλήτρια και να γίνει η νεότερη στην ιστορία της χώρας. Η επιτυχία αυτή έφερε και την συμμετοχή σε διεθνείς αγώνες. Το 1975 έδωσε το παρών στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Νορβηγία και έκανε το πρώτο της «πάρτι» μεταλλίων. Τέσσερα χρυσά (σύνθετο ατομικό, ασύμμετροι ζυγοί, δοκός ισορροπίας, ίππος) και ένα ασημένιο στο έδαφος της άνοιξαν για τα καλά την «όρεξη». Μάλιστα, η απόδοσή της στο πρωτάθλημα αυτό της χάρισε και τον τίτλο της «Αθλήτριας της χρονιάς». Και ήταν μόλις 13 ετών.

Οταν το ένα ισούται με δέκα

Το μαγικό 1976 μετέτρεψε την Κομανέτσι από μία πολύ καλή αθλήτρια, στην απόλυτη σταρ της περιόδου και την έβαλε από πολύ νωρίς στις κορυφαίες όλων των εποχών. Πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες η Νάντια έκανε… ζέσταμα και πήρε ένα δεκάρι. Που να φανταζόντουσαν τι θα γινόταν στον Καναδά. Η παρουσία της στο Μόντρεαλ ήταν μαγική. Το 14χρονο κοριτσάκι από το Ονέστι ήταν τόσο τέλειο που δεν το πίστευε κανένας! Το απόλυτο «δέκα» δεν υπήρχε ούτε στους ηλεκτρονικούς πίνακες! Ηταν ένα είδους ταμπού, που η γλυκύτατη και απροσπέλαστη Νάντια κατάφερε να καταρρίψει με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο. Βλέποντας τον πίνακα να γράφει «1.00» όλοι υποκλίθηκα στην Κομανέτσι.

Τα τρία χρυσά (σύνθετο ατομικό, ασύμμετροι ζυγοί, δοκός ισορροπίας), το ασημένιο στο ομαδικό και το χάλκινο στις ασκήσεις εδάφους ήταν αρκετά για να ξεχαστεί η μεγάλη Ολγα Κόρμπουτ. Ακόμα και μετά τους ιστορικούς της θριάμβους η Νάντια δεν έχανε την αθωότητα της ηλικίας της. Στις συνεντεύξεις Τύπου οι δημοσιογράφοι έβλεπαν μία τεράστια αθλήτρια, που με δυσκολία ξεχώριζε από το τραπέζι. Που όταν την ρωτούσαν τι θα ήθελε να κάνει απαντούσε «να πάω σπίτι μου». Και αυτή η απόλυτη ειλικρίνεια της έκανε τους πάντες να την αποθεώνουν.

Πολιτικές τρικλοποδιές

Στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, που έγιναν στην Μόσχα, το έργο της Κομανέτσι ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Το ατύχημα της Ελενα Μουχίνα λίγες εβδομάδες πριν τους αγώνες άλλαξε τα δεδομένα. Η μάχη της Κομανέτσι με την Γιέλενα Νταβίντοβα ήταν μεγάλη, όμως η… τράπουλα ήταν σημαδεμένη και το κοινό εχθρικό. Ετσι, τα δύο χρυσά μετάλλια σε δοκό ισορροπίας και έδαφος και τα ασημένια σε σύνθετο ατομικό και ομαδικό αποτελούν ένα μικρό άθλο. Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα στην συνέχεια. Από το 1981 ως το 1989 η απόλυτη σταρ του ρουμανικού αθλητισμού δεν μπορούσε να φύγει από την χώρα λόγω του καθεστώτος Τσαουσέσκου (εξαίρεση αποτελούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1984 όπου πήγε με αυστηρή παρακολούθηση). Μάλιστα, φήμες ήθελαν την Νάντια να είναι «σκλάβα» του Νίκου Τσαουσέσκου, γιο του προέδρου της χώρας. «Η ζωή μου έγινε κατάμαυρη» έγραψε η Νάντια στην αυτοβιογραφία της για αυτή την περίοδο. Η μητέρα της ισχυρίζεται ότι ο Νίκου την βασάνιζε με κάθε τρόπο, ενώ η προπονήτρια και παλιά της φίλη, Κριστίνα Ιοάν, έκανε λόγω για παγίδα του «Μικρού Πρίγκηπα», καθώς «η Νάντια ήθελε να παντρευτεί κάποιον και να κάνει οικογένεια».

Η αυτομόληση και η «πτώση ενός αγγέλου»

Ο Γολγοθάς για την Κομανέτσι δεν είχε τελειωμό. Το Νοέμβριου του 1989, λίγους μήνες πριν πέσει το καθεστώς Τσαουσέσκου, η Νάντια βρέθηκε στις ΗΠΑ, αφού πρώτα πέρασε λαθραία από την Ουγγαρία και την Αυστρία. Εκει ζήτησε άσυλο και έμεινε με τον συμπατριώτη της Κονσταντίν Πανάιτ. Η εικόνα της Νάντια εκείνη την περίοδο δεν θύμιζε σε τίποτα την φιγούρα των Ολυμπιακών Αγώνων του Μόντρεαλ. Το υπερβολικό φαγητό, τα άθλια ρούχα που φορούσε και το έντονο μακιγιάζ έδωσε τροφή για σχόλια στις σκανδαλοθηρικές εφημερίδες που έκαναν λόγω για την «πτώση ενός αγγέλου. Μάλιστα, ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες της εποχής ανέφεραν ότι η Κομανέτσι έκανε απόπειρα αυτοκτονίας στα 15 της χρόνια.

Ολα άλλαξαν με μιας

Ο έρωτας της Κομανέτσι με τον Ολυμπιονίκη, Μπαρτ Κόνερ, ήταν ακριβώς ότι ήθελε για να αναγεννηθεί από τις στάχτες της. Ο αρραβώνας της με τον Κόνερ της έδωσε την αμερικανική υπηκοότητα, ενώ σταδιακά μεταμορφώθηκε προς το καλύτερο. Το προφίλ της ήταν διαφορετικό, τα ΜΜΕ και ο κόσμος την αγκάλιασαν ξανά, ενώ εμφανισιακά ήταν πιο όμορφη από ποτέ. Η επιστροφή της στην Ρουμανία ήταν πανηγυρική. Ο γάμος της με τον Κόνερ το 1996 μεταδόθηκε από την ρουμανική τηλεόραση, δείγμα της αγάπης που είχε ο κόσμος γι’ αυτή.

Το 2006 η Κομανέτσι έφερε στον κόσμο ένα γιο. Σήμερα είναι πρεσβευτής των Σπορ της πατρίδας της και επίτιμη πρόεδρος της Ολυμπιακής επιτροπής της Ρουμανίας. Ετσι, η Νάντια από μικρό κοριτσάκι έγινε γυναίκα. Μπορεί να μην παρακολουθεί τους παλιούς αγώνες της γιατί την πιάνουν τα κλάματα, όμως το απόλυτο δεκάρι της θα την συντροφεύει για πάντα.

ΥΓ: Ταλέντα υπάρχουν πολλά, όμως στην διαδρομή τα χαλάνε. Στην αυτοβιογραφία της, η Νάντια Κομανέτσι, περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο πως θα πρέπει να δουλεύουν οι νέοι αθλητές για να πετύχουν τους στόχους τους. Γιατί τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Τα παρακάτω λόγια τα λένε όλα:

«Κανένα ουράνιο δώρο δεν έπεσε στην ποδιά μου. Εβαζα στόχους. Aλλοτε τους πετύχαινα και άλλοτε όχι. H σκληρή δουλειά δεν υπάρχει περίπτωση να μη φέρει αποτέλεσμα. Αν έχεις κάποιο ταλέντο και δουλέψεις πολύ σκληρά, θα δώσεις στον εαυτό σου μία ευκαιρία να βγει κερδισμένος. Κι αν είσαι τυχερός θα κατακτήσεις τους στόχους σου. Πάνω από όλα πρέπει να νιώθεις τη δίψα να κάνεις κάτι απίστευτο».