Tattoos – Piercing, πόσο ασφαλές είναι;

Είναι τελευταία λέξη της μόδας. Τατουάζ στο σώμα, σκουλαρίκια στο αυτί, τη γλώσσα, τη μύτη, τα φρύδια. Όμως, πριν υποκύψετε στη γοητεία αυτού του είδους «στολισμού» του δέρματός σας, μετρήστε τα υπέρ και τα κατά.

Το τατουάζ είναι μόνιμο σημάδι ή σχέδιο που γίνεται με τη βοήθεια μιας βελόνας συνδεδεμένης με ένα μικρό μηχάνημα με σωληνάρια, τα οποία περιέχουν βαφή. Καθώς η βελόνα τρυπάει το δέρμα, απελευθερώνει μικροσκοπικές σταγόνες έγχρωμης μελάνης κι έτσι σχηματίζει στην επιδερμίδα το επιθυμητό σχέδιο. Η διαδικασία αυτή μπορεί να διαρκέσει και ώρες, ενώ προκαλεί μία μικρή ή μεγαλύτερη αιμορραγία και ανεκτό έως σημαντικό πόνο αναλόγως με την ικανότητα του «ειδικού», το μέγεθος του σχεδίου, και την αντοχή του υποβαλλόμενου στο τατουάζ.

Το piercing (διάτρηση), γίνεται συνήθως από ειδικούς αλλά και μη ειδικούς. Το τρύπημα γίνεται με ειδικό «πιστολάκι», αλλά σε πολλές περιπτώσεις και με βελόνες ή με το ίδιο το κόσμημα εφ’ όσον διαθέτει αιχμηρή άκρη και με τη χρήση ή όχι τοπικού αναισθητικού (ξυλοκαΐνη ή άλλο φάρμακο). Το αυτί, τόσο το λοβίο όσο και ψηλότερα, ο χόνδρος του πτερυγίου, είναι τα πλέον «δημοφιλή» σημεία διάτρησης, αν και όχι σπάνια, γίνεται piercing και σε άλλα μέρη του σώματος όπως είναι το φρύδι, η μύτη, η γλώσσα, τα χείλη, ο αφαλός, οι θηλές του στήθους, τα γεννητικά όργανα. Τα διακοσμητικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται μπορεί να είναι από πολύτιμα μέταλλα, όπως χρυσός ή ασήμι, αλλά και πέτρες, ή ατσάλι, σε διάφορα σχήματα και μεγέθη.

Όμως η διακόσμηση του σώματος με τατουάζ και piercing μπορεί να αποδειχτεί επικίνδυνο εγχείρημα, καθώς κάθε φορά, που ένα αιχμηρό αντικείμενο -βελόνα ή πιστολάκι- εισέρχεται στο δέρμα (ένα από τα πλέον προστατευτικά όργανα του σώματος), αντιμετωπίζετε τον κίνδυνο μόλυνσης, από μικρόβια μύκητες ή ιούς. Οι βαφές του τατουάζ όσο και ορισμένα μέταλλα που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή κοσμημάτων μπορούν επίσης να προκαλέσουν: Αλλεργίες και δερματικά προβλήματα. Όλες οι μελάνες και ιδιαίτερα η κόκκινη μελάνη του τατουάζ μπορεί να προκαλέσουν κνησμό (φαγούρα) και αναφυλαξία στα σημεία που έγινε το τατουάζ, ακόμη και χρόνια μετά την «επέμβαση».

Είναι επίσης πιθανό να δημιουργηθούν μικρά οιδήματα (κοκκιώματα) γύρω από τη μελάνη (κυρίως την κόκκινη) ή και -ιδίως σε σκούρα δέρματα- άσχημες ουλές, γνωστές ως χηλοειδή (βουναλάκι από δέρμα), αποτέλεσμα του τραυματισμού του δέρματος από το τατουάζ ή το piercing.  Τα χηλοειδή είναι, συχνά, δύσκολο ν’ αντιμετωπισθούν. Αλλεργικές αντιδράσεις μπορεί να προκληθούν επίσης, από κοσμήματα του piercing κατασκευασμένα από νικέλιο ή μπρούντζο ή κράματα αυτών των μετάλλων.  Μολύνσεις και ασθένειες που μεταδίδονται μέσω του αίματος.  Εάν τα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται γιά το τατουάζ ή τη διάτρηση έχουν μολυνθεί από το αίμα ασθενούς με φυματίωση, ηπατίτιδα Β ή C ή άλλη, με τον ιό του AIDS ή κάποια άλλη αιματογενή αρρώστια, τότε ο κίνδυνος μετάδοσης της νόσου και σ’εσάς είναι άμεσος.  Εξ αιτίας αυτών των κινδύνων ο Αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός ζητά από όσους καταφεύγουν σε αυτού του είδους τη διακόσμηση του σώματος να περιμένουν ένα χρόνο, πριν γίνουν αιμοδότες. Πρέπει επίσης να πιστοποιούν και οι ίδιοι ότι γίνεται χρήση σωστά αποστειρωμένων εργαλείων, αλλά και βελονών μιάς χρήσης γιά το τατουάζ ή το piercing. Στοματικές επιπλοκές.

Piercing στη γλώσσα ή στα χείλη μπορεί να προκαλέσει ράγισμα ή σπάσιμο των δόντιών καθώς και βλάβη στα ούλα αλλά και σοβαρότερους τραυματισμούς στην περίπτωση ατυχήματος. Μολύνσεις του δέρματος. Οι μικροβιακές μολύνσεις του δέρματος από τατουάζ είναι συνήθως τοπικές (κοκκίνισμα, πρήξιμο, κύστες, ζεστό δέρμα, πύων).  Η επούλωση από piercing (το 30% των οπαδών του παρουσιάζουν μολύνσεις) στον αφαλό μπορεί να αργήσει έως και εννέα μήνες διότι ο ιδρώτας και η επαφή με τα ρούχα συντελούν στον πολλαπλασιασμό των μικροβίων.  Η μόλυνση στους λοβούς των αυτιών προκαλεί πρήξιμο και πόνο ενώ ψηλότερα, στο χόνδρο του πτερυγίου μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα σοβαρή, συχνά μη αντιμετωπίσιμη μόνο με αντιβιοτικά.  Σ’ αυτή την περίπτωση είναι πιθανό να απαιτηθεί χειρουργική θεραπεία.

Πρόσφατες έρευνες έδειξαν ότι:
– πολλές μελάνες του τατουάζ και μάλιστα από διαφορετικούς παραγωγούς, περιέχουν βαρέα μέταλλα χωρίς αυτό να αναφέρεται στη συσκευασία. Αν και δεν είναι ακόμη σίγουρο ότι τα μέταλλα αυτά συνιστούν κίνδυνο γιά την υγεία, ειδικοί αναφέρουν, ότι άτομα με τατουάζ έπαθαν έγκαυμα κατά τη διάρκεια αξονικής τομογραφίας.
– τα μεταλλικά κοσμήματα του piercing πρέπει ν’ αφαιρούνται ή να καλύπτονται υδατοστεγώς πριν από χειρουργική επέμβαση στην οποία θα γίνει χρήση ηλεκτρικής διαθερμίας για αιμόσταση, για ν’ αποφευχθεί ο κίνδυνος εγκαύματος. Ειδική μνεία για τις επιπλοκές από την τοποθέτηση μεταλλικών κοσμημάτων στην περιοχή του στόματος. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος εκδήλωσης ενδοκαρδίτιδας κυρίως σε παιδιά, νέους, αλλά και ενήλικες που έχουν βεβαρημένο καρδιολογικό ιστορικό. Οδοντίατροι, μετά από έρευνα, παρατήρησαν ότι τα άτομα που φορούν σκουλαρίκια στα χείλη κινδύνευαν από συρρίκνωση των ούλων.

Τέλος υπάρχει κίνδυνος από την τοποθέτηση σκουλαρικιού στη γλώσσα, που μπορεί να προκαλέσει από σοβαρές έως μοιραίες για τη ζωή μολύνσεις αλλά και τραυματισμούς από είσοδο στους κοντινούς ιστούς ή και κατάποση ή εισρόφηση του κοσμήματος ή μέρους αυτού.  Σημειώνεται ακόμη, ότι καθώς το μεταλλικό κούμπωμα του σκουλαρικιού τρίβεται πάνω στα ούλα προκαλεί την υποχώρησή τους με αποτέλεσμα την πιθανή απώλεια ενός ή και δύο μπροστινών δοντιών.

Κι αν μετανιώσω;

 Το piercing συχνά επουλώνεται όταν αφαιρεθεί το κόσμημα που κρατάει ανοιχτή την τρύπα. Αν όμως φοράτε μεγάλα και βαριά σκουλαρίκια και μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν αποκλείεται να μεγαλώσει η τρύπα, ενώ αν ο λοβός των αυτιών χωριστεί στα δύο, θα υπάρξει σοβαρό αντιαισθητικό αποτέλεσμα που απαιτεί ειδική χειρουργική αντιμετώπιση για τη διόρθωσή του. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και στη μύτη, το φρύδι (μεγάλη σχισμή) ή τα γεννητικά όργανα.

Το τατουάζ είναι παντοτινό, γι’ αυτό αν και υπάρχουν κάποιες τεχνικές, η ολική αφαίρεσή του είναι δύσκολη. Έτσι, ανεξάρτητα από τη μέθοδο που θα χρησιμοποιηθεί, το πιθανότερο είναι να μείνουν σημάδια και δυσχρωμίες στο δέρμα. Γι’ αυτό απευθυνθείτε σ’ έναν ειδικό όσο πιο σύντομα μπορείτε. Οι τεχνικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν γιά την αποκατάσταση του δέρματος είναι η δερμοαπόξεση (dermabrasion, ξύσιμο του τατουάζ) ή χειρουργική αφαίρεση, που όμως, μπορεί να αφήσουν σημάδι, καθώς και η επέμβαση με λέιζερ. Το λέιζερ μπορεί να διασπάσει τη βαφή, ενώ δεν αποκλείεται να απαιτηθούν έως και 12 θεραπείες για να βελτιωθεί η εμφάνιση του τατουάζ.

πηγή: vaitsis-farsala.blogspot.com